dust bunnies: 32 // endurance

jak za starych dobrych czasów pasma. niepokojący/nudny (błędne wykreśl) szum: jest. absurdalnie niespójny przekrój przez dysk twardy: jest. słowa: znowu nic sensownego nie przygotowałam. polecany odsłuch z nastawieniem równym do puszczenia sobie godzinnej playlisty z Winampa na shufflu.

krótka przejażdżka przez ulubioną ostatnimi czasy psychedelię z okazjonalnym skrętem w stronę oklepanego klasyka; można potupać nóżką czasem nawet. pierwszy utwór ze specjalną dedykacją dla miejsca pracy osoby prowadzącej, a drugi dla Phila Knighta. nie wiem jakie ma nastawienie do aktualnego dźwięku deconstructed clubu, ale na pewno bardzo radykalne.